tag:blogger.com,1999:blog-37969423092171304482024-03-05T14:39:04.679+02:00__________________alfakiklasterishttp://www.blogger.com/profile/02591158044707611019noreply@blogger.comBlogger14125tag:blogger.com,1999:blog-3796942309217130448.post-82323456005639377532011-06-17T11:53:00.000+03:002011-06-17T11:53:16.612+03:00Περιμένοντας..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN0GRK8NZOu70-Tv6ga3ZG2wR9lXs0BQt-Tb8lDjrnE1D7ZVenCTdGEZY0qs_dqRMYMBIdq_fUQ-QWsZEeLJlstDUogYWBEKAXlV9APlDVxw0kxsbKzWVSAF1flSGrebxxWUhQwB34MBE/s1600/IMG_1129.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN0GRK8NZOu70-Tv6ga3ZG2wR9lXs0BQt-Tb8lDjrnE1D7ZVenCTdGEZY0qs_dqRMYMBIdq_fUQ-QWsZEeLJlstDUogYWBEKAXlV9APlDVxw0kxsbKzWVSAF1flSGrebxxWUhQwB34MBE/s400/IMG_1129.JPG" width="400" /></a></div><br />
</div>Frostihttp://www.blogger.com/profile/09406418390857441971noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3796942309217130448.post-27461725002298691012009-11-04T21:48:00.014+02:002009-11-04T22:10:19.882+02:00Δρόμοι που θα περπατούμε παρέα<div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;">Σε αγαπώ ως άνθρωπο,<br />ελπίζω να σε βοηθήσω<br />να μην σαπίζεις τα νιάτα σου.</span><br /><span style="color:#ff9900;">Τα πουλιά, ο αέρας, η βλάστηση, το νερό<br />είναι συναισθήματα που θέλω να νιώσεις.</span><br /><span style="color:#ff9900;">Η σκέψη, η κατανόηση, η αμφισβήτηση, η αντίδραση<br />είναι η καθημερινότητα που θέλω να μην μπορείς να αποχωριστείς.</span><br /><span style="color:#ff9900;">Η μουσική, οι αναμνήσεις, οι μυρωδιές<br />είναι πλευρές της ψυχής σου που θέλω να μην ξεχνάς.</span><br /><span style="color:#ff9900;">Η συζήτηση, η έκφραση, η δημιουργία<br />είναι αυτά που έχεις ανάγκη και θέλω να κάνουμε μαζί.</span><br /><span style="color:#ff9900;">Ο ουρανός, η γαλήνη, η ψυχή μας<br />θα είναι δρόμοι που θα περπατούμε παρέα..</span></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"></div><div align="left"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div align="left"></div>Frostihttp://www.blogger.com/profile/09406418390857441971noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3796942309217130448.post-56687717056048476402009-10-27T03:26:00.009+02:002009-10-27T03:42:05.560+02:00<p align="left"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy8wtpO5LANuWvKB_5pC0RCCFTx0n6yrRK52atrbtbhaq1Q_xwu6rfys4CBftZaTp4_qFYAJeeP29jHIDvOufPqcGpzqCkSq3R7VoHw_mKD650e5Gl1TdE1PIsz99FkYxb5IO3l0iz8pM/s1600-h/DSC00348.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5397086366019200434" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy8wtpO5LANuWvKB_5pC0RCCFTx0n6yrRK52atrbtbhaq1Q_xwu6rfys4CBftZaTp4_qFYAJeeP29jHIDvOufPqcGpzqCkSq3R7VoHw_mKD650e5Gl1TdE1PIsz99FkYxb5IO3l0iz8pM/s320/DSC00348.JPG" border="0" /></a></p><p align="center"><br /><span style="color:#336666;">Η θάλασσα, το κρύο, ο χειμώνας<br />αυτά σε φέρνουν και τα αγαπώ<br />έρχεσαι, φεύγεις, έρχομαι, φεύγω<br />σε κενό χρόνο, δε μετράω πια..<br /><br />Φτιάχνω διαλόγους<br />ή θυμάμαι τους παλιούς<br />τους δίνω άλλα νοήματα, αυτά που θέλω<br />προσπαθώ να καταλάβω τι σκέφτεσαι τόσα χρόνια<br />γιατί δεν το λες ποτέ;<br />συνέχεια σκέφτεσαι, λίγο μιλάς και ξανά..<br />σε ‘διακόπτω’, για να μάθω<br />τόσα ταξίδια μας θυμάμαι, ελάχιστες φράσεις..<br /><br />Μου λείπεις πιο πολύ όσο περνούν τα χρόνια<br />μα δεν το δείχνω<br />εσύ το βλέπεις όταν με απασχολεί κάτι,<br />αλλά ξαφνιάζεσαι<br />« τι σε προβληματίζει παιδί μου; »<br />δεν μπορείς να το χωνέψεις<br />δε με ξέρεις καλά<br />κι αν δε σου πω τι σκέφτομαι δεν μπορείς να ξέρεις<br />σαν εσένα έγινα και τώρα απορείς.<br /><br />Μικρό αστέρι θα γεννηθεί<br />σαν δυο ανέμοι σιωπηλοί<br />ανταλλάξουν τις φωνές τους.<br /><br />Την περιμένω αυτήν την στιγμή.. </span></p>Frostihttp://www.blogger.com/profile/09406418390857441971noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3796942309217130448.post-82721632100170111322009-10-18T18:18:00.012+03:002009-10-18T19:40:50.222+03:00Δημητσάνα<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXHMJHll6BcPvBGJbdeDoZMRZCUgh0xM9cR_u339hLK4vD_blPkpspGU0-0im3HXcuHFgu9MbHC-U8AiDRWT7M9IrmYt1Rf9DpJbvRQdzBec6ELgnFIYBMSQ6x3im4QT-Obmj7yn7l5z0/s1600-h/IMG_3748+copy.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5393978929377398850" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 240px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXHMJHll6BcPvBGJbdeDoZMRZCUgh0xM9cR_u339hLK4vD_blPkpspGU0-0im3HXcuHFgu9MbHC-U8AiDRWT7M9IrmYt1Rf9DpJbvRQdzBec6ELgnFIYBMSQ6x3im4QT-Obmj7yn7l5z0/s320/IMG_3748+copy.jpg" border="0" /></a><br /><div align="center"><span style="color:#ff9900;"><em>Όταν τη νύχτα είδα τα απομεινάρια ενός χωριάτικου σπιτιού, </em></span></div><div align="center"><span style="color:#ff9900;"><em>εκτεθειμένα στο πέρασμα του ανέμου και της βροχής, </em></span></div><div align="center"><span style="color:#ff9900;"><em>με διαπέρασε ένας σύντομος φόβος </em></span></div><div align="center"><span style="color:#ff9900;"><em>ότι αυτά που ζούμε κ εμείς θα αποτυπωθούν σε τοίχους </em></span></div><div align="center"><span style="color:#ff9900;"><em>που κάποια στιγμή θα ξεθωριάσουν. </em></span></div><div align="center"><span style="color:#ff9900;"><em>Ανάμνηση μιάς παλιάς, αλλά πεζής αυτή τη φορά, εποχής </em></span></div><div align="center"><span style="color:#ff9900;"><em>θα γίνουμε και κάποιος άλλος σαν εμένα θα συλλογιέται τα ίδια. </em></span></div><div align="center"><span style="color:#ff9900;"><em>Αλλά δεν θα είναι τυχερός σαν εμένα, </em></span></div><div align="center"><span style="color:#ff9900;"><em>γιατί δεν θα νιώσει το πέρασμα της ψυχής μου από δίπλα του. </em></span></div><div align="center"><span style="color:#ff9900;"><em>Θα τριγυρνάω σε όμορφα βουνά και σε χορτάρια </em></span></div><div align="center"><span style="color:#ff9900;"><em>και όχι σε κελιά πολυκατοικιών.</em></span> </div><div align="center"></div>Frostihttp://www.blogger.com/profile/09406418390857441971noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3796942309217130448.post-89764655297479274152009-10-13T19:41:00.004+03:002009-10-13T21:16:15.668+03:00Άλλη μια μέρα δουλειάς...<meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 9" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 9" name="Originator"></meta><link href="file:///C:/DOCUME%7E1/faidra/LOCALS%7E1/Temp/msoclip1/01/clip_filelist.xml" rel="File-List"></link><style>
<!--
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="MsoNormal" style="color: orange;">Το σημερινό ραντεβού μας λοιπόν πρωί πρωί. Η ώρα 7 και κάτι. Οι υπόλοιποι είναι ήδη εκεί και συζητάνε. Πως θα το κάνουμε, τι θα κάνουμε, να φορτώσουμε, τι μας λείπει, πως να πάμε να βιαστούμε να προλάβουμε.. Η καλημέρα μου δε τους κόβει καθόλου τη ροή τους.. Μόνο οι μισοί ανταποκρίνονται κόβοντας τη λέξη στη μέση και ξανά εκεί.<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Μάστορα κατέβασε το τροχό<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Δες ρε συ μια τι στηρίγματα περίσσεψαν από χθες<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Να βάλουμε νερό στο αυτοκίνητο<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Και βενζίνη μη ξεχάσουμε<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Όχι βάλαμε χθες, το νερό μόνο να δούμε<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Χωράμε κ οι τέσσερις με τα πράγματα;<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Ναι μωρέ, απλά να δέσουμε τη ταινία πάνω<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- ...<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">Μου' ρχεται να κλείσω τα αυτιά μου.. Ξέρω πολύ καλά τι μας περιμένει και τρελαίνομαι.. Βγάζω και στρίβω ένα τσιγάρο. Δεν έχω όρεξη για τίποτα και τους το δείχνω, απλά βγαίνω έξω και το κάνω μαζί με το καφέ μου..<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Πάλι τσιγάρο ρε; Τα πνευμόνια σου πρωί πρωί..<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Μαστόρια είμαστε έτοιμοι; Φύγαμε..<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">Και ξεκινάμε για Γέρακα. Μακρινή διαδρομή αλλά σήμερα είναι Σαββάτο και δεν έχει κίνηση. Στο αμάξι σιωπή.. Δαγκώνω το καλαμάκι του καφέ σε μία προσπάθεια να κρατηθώ ξύπνιος. Σιγά σιγά αρχίζουν και μιλάνε μα δε δίνω σημασία. Είμαι ακόμα στο χθεσινό βράδυ.. Συζητάνε και γελάνε με αηδίες, κλασσικά.. Μα εγώ εκεί, στο καλαμάκι μου.. Το βρίσκω πολύ πιο ωραίο να ασχολούμαι μαζί του παρά να συμμετάσχω στις γκομενοσυζητήσεις τους.. Γαμησια, πίπες, βυζιά, κώλοι. Ο ένας πιο γαμιάς απ' τον άλλο. Δε τους αντέχω..<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">Έξοδος Αττικής οδού. Χανόμαστε. Πάλι πίσω, δεξιά αριστερά. Ρωτάνε, ανοίγουνε χάρτη μα οι δρόμοι μοιάζουν λαβύρινθος. Παρακαλάω να μη το βρούμε σύντομα. Δε θέλω να φτάσουμε. Σκέφτομαι πως καλύτερα να ακούω τις μαλακίες παρά να πιάσουμε δουλειά. Λίγο ακόμα.. Να κάνω ένα τσιγάρο τουλάχιστον. Συναντάμε εργάτες πιο κάτω στο σταυροδρόμι. Μετανάστες όλοι. Βλέμματα σκυφτά, πρόσωπα ταλαιπωρημένα. Με το κολατσιό στη σακούλα δίπλα τους. Άλλοι τσούρμο και άλλοι διάσπαρτοι σε δυάδες περιμένουν κάποιον γαμημένο εργολάβο μπας και βγάλουν το σημερινό μεροκάματο. Άγνωστο αν θα τα καταφέρουν. Απλά θέμα τύχης. Ρωτάμε έναν από αυτούς και μας δείχνει. Σκέφτομαι.. Εκμετάλλευση, εντατικοποίηση, φωνές, προσβολές, στις πιο σκληρές δουλείες, τρέξιμο, δουλειά, δουλειά, δουλειά... Πως το αντέχουν; Απάντηση. Άμα έχεις ανάγκη όλα τα υπομένεις... Κοιτάω γύρω μου... Σκατά, είμαστε ήδη στη Μαραθώνος και φτάνουμε στην οικοδομή.<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Κατεβάστε τα πράγματα να πάω να δω τι γίνεται<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Απλώστε μπαλαντέζα να τη πετάξουμε κάτω<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Να ξεκινήσουμε μάστορα η θες να δέσεις τις κολόνες πρώτα;<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Από που κατεβαίνουμε;<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Πιάσε τη ταινία να τη πετάξουμε από δω<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- ...<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">Και όλα είναι έτοιμα. Τεντώνομαι. Ψάχνω κάτι για να ασχοληθώ, πάω στ' αμάξι να πάρω τα νερά, γυρνάω και στέκομαι από πάνω. Οι υπόλοιποι είναι ήδη κάτω και ξεκινάνε. Δεν έχω κουράγιο. Κάνω πως κοιτάω τα σίδερα ψάχνοντας τα σημεία στα οποία θα τρέξουμε τη γείωση. Στη πραγματικότητα νομίζω πως θέλω λίγο χρόνο ακόμα πριν ξεκινήσω.<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Πριν κατέβεις φέρε και ένα δεκατριάρι καρυδάκι<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">- Καλά δε πήρατε; Πάω να δω<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">Άλλο που δεν ήθελα, πάω, ψάχνω, βρίσκω, γυρνάω, τους το πετάω. Σκέφτομαι πως δεν έχει νόημα αυτό που κάνω. Παίρνω βαθιά ανάσα και κατεβαίνω με αυτή τη σάπια σκάλα. Ο ήλιος έχει κάνει ήδη αισθητή τη παρουσία του. Τους λέω να πιάσουμε το κομμάτι που έχει ίσκιο ακόμα.<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><br />
...<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 9" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 9" name="Originator"></meta><link href="file:///C:/DOCUME%7E1/faidra/LOCALS%7E1/Temp/msoclip1/01/clip_filelist.xml" rel="File-List"></link><style>
<!--
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="MsoNormal">Η ώρα δώδεκα και εμείς ακόμα τρέχουμε. Δε λέει να τελειώσει με τίποτα. Μας ετοιμάζουν το κομμάτι, μετράμε, κόβουμε, στηρίζουμε. Ξανά και ξανά... Τροχοί, πένσες, σύρματα, κλειδιά, στηρίγματα εναλλάσσονται ασταμάτητα στα χέρια μας. Δε τους προλαβαίνουμε. Ένας εργάτης παραπατάει και πέφτουν χώματα στον από κάτω. Του ρίχνει δυο παναγίες και συνεχίζουν σα να μη τρέχει τίποτα. Τα σίδερα πηγαινοέρχονται ξυστά πάνω απ’ τα κεφάλια μας.<br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">- Πρόσεχε λίγο ρε μάστορα θα με σκοτώσεις<br />
</div><div class="MsoNormal">- Μη φοβάσαι σε βλέπω<br />
</div><div class="MsoNormal">- Με βλέπεις αλλά συνεχίζεις<br />
</div><div class="MsoNormal">- Ε κάνε στην άκρη πρέπει να ντύσω το δοκάρι<br />
</div><div class="MsoNormal">- Να περιμένεις να τελειώσω<br />
</div><div class="MsoNormal">- Έλα τελείωνε φύγε<br />
</div><div class="MsoNormal">- …<br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 12pt;">Τρέλα! Έχω γίνει μούσκεμα και κάθομαι να πιω λίγο νερό. Τους παρατηρώ... Που βρίσκομαι πάλι ρε πούστη μου; Άντε να τελειώνουμε.. 'Ένας πόνος αρχίζει να με χτυπά σιγά σιγά στο κεφάλι μου. Ρεύομαι και μου' ρχεται η γεύση απ' τα χθεσινά ξύδια. Μα έχω βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου. Ήξερα πολύ καλά το σημερινό ζόρι αλλά τα χθεσινά κεράκια δε θα τ' άλλαζα με τίποτα. Και δεν είναι που είχα τόσα χρόνια να τα σβήσω. Είναι που βρέθηκα ξαφνικά με τόσους φίλους και πέρασα τόσο όμορφα.. Είναι τα δώρα που δε περίμενα Είναι που με θυμήθηκαν τόσοι άνθρωποι. Όχι τα χρόνια πολλά που μου είπαν αλλά η αγάπη τους που ένιωσα.. </span><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">...<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;">Κατακουρασμένοι σχεδόν κοντεύουμε. Δύο στηρίγματα ακόμα και τέλος. Έχει μεσημεριάσει για τα καλά. Κοιτάω τη ταινία και ακολουθώ τη πορεία της. Έκανε το κύκλο της και ολοκληρώθηκε. Σα να ανακουφίζομαι λιγάκι. Επιτέλους! Κοιτάζομαι με τους υπόλοιπους και χαμογελάμε. Πάω και σφίγγω τα τελευταία παξιμάδια, τελειώσαμε! Νιώθω εξάντληση μα είμαι μέσα στην υπερένταση. Μαζεύουμε, πλενόμαστε και ξεκινάμε το δρόμο της επιστροφής. Ουυυυφ! Πάει και αυτό. Αλλά τι να το κάνεις.. Ήταν απλά το τέλος άλλης μιας μέρας δουλειάς. Είμαι μόλις εικοσιτρία και έχω τόσα χρόνια μπροστά μου. Το μόνο που με παρηγορεί είναι πως αύριο είναι Κυριακή...<br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: orange;"><i>Υπάρχουνε στιγμές, γλέντια, μαζώξεις, πράγματα που περνάμε καλά αλλά το πρωινό ξύπνημα μας καθορίζει. Υπάρχουνε και άλλες όμως που αυτό ξεπερνιέται και λες στο διάολο και το πρωί, στο διάολο και η δουλειά, τώρα περνάω καλά!</i><br />
</div><br />
alfakiklasterishttp://www.blogger.com/profile/02591158044707611019noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3796942309217130448.post-78717208230990099072009-10-10T16:00:00.009+03:002009-10-10T16:16:14.126+03:00Πάρνηθα 04.10.09<span style="color:#ff9900;"></span><br /><span style="color:#ff9900;"></span><br /><span style="color:#ff9900;">Η Μόλα το σούρουπο..</span><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilS1zaNEUrMQKmv_qiKub9f-psvb6ow9L8DdONjHg868WOgVbcIi8osOsUWhUeM8nJCQMNmHH1EhDT1bV28TwAlXYLG91-tIJGAhbSLgwwAs3V6e1qHRcznl4dlhu39-gWNrXvaTsyVqw/s1600-h/DSC08317.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5390957141645875442" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 300px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilS1zaNEUrMQKmv_qiKub9f-psvb6ow9L8DdONjHg868WOgVbcIi8osOsUWhUeM8nJCQMNmHH1EhDT1bV28TwAlXYLG91-tIJGAhbSLgwwAs3V6e1qHRcznl4dlhu39-gWNrXvaTsyVqw/s400/DSC08317.JPG" border="0" /></a><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMUTs3uK6SwYlcG44fB9JgZljTvh_rgbzfXY19BrxCXATQdvapG_5WonczM4WLWYgY6RSATmuyJnRmTsBiBSyLaOMyzbg5OqoEYBtAzF0Af5UuMngZEMncI5j3dKi99wXDDOdm3J2Lv5U/s1600-h/DSC08316.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5390956532235958898" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 300px; CURSOR: hand; HEIGHT: 400px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMUTs3uK6SwYlcG44fB9JgZljTvh_rgbzfXY19BrxCXATQdvapG_5WonczM4WLWYgY6RSATmuyJnRmTsBiBSyLaOMyzbg5OqoEYBtAzF0Af5UuMngZEMncI5j3dKi99wXDDOdm3J2Lv5U/s400/DSC08316.JPG" border="0" /></a><br /><p> </p><p> </p>Frostihttp://www.blogger.com/profile/09406418390857441971noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3796942309217130448.post-13492629795659535182009-10-01T23:51:00.005+03:002009-10-02T00:10:31.187+03:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgMBz4VFoGoFgKnqe-2P3PSdGI3LBJsKwxXdUmanlfDtt6iIsOYliBSByCI_0dlSWhKgpy0KjvJltYOiLlVd1TW7gy0sFN-U4Asxc8B_aVFiPoQk-I4BObnhKZzEnqwMdIYSLkqyc8FHMG/s1600-h/ekloges.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgMBz4VFoGoFgKnqe-2P3PSdGI3LBJsKwxXdUmanlfDtt6iIsOYliBSByCI_0dlSWhKgpy0KjvJltYOiLlVd1TW7gy0sFN-U4Asxc8B_aVFiPoQk-I4BObnhKZzEnqwMdIYSLkqyc8FHMG/s320/ekloges.jpg" /></a><br />
</div><br />
<div style="background-color: black; color: orange;">Κοίτα να δείς, ακόμα υπάρχει αυτό το σύνθημα... Επίκαιρο ξανά λοιπόν!<br />
</div>alfakiklasterishttp://www.blogger.com/profile/02591158044707611019noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3796942309217130448.post-77070868664152007692009-09-30T20:26:00.007+03:002009-09-30T20:43:41.620+03:00Χειμωνιάτικη, νυχτερινή βόλτα<p align="left"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXbzf8Azp154Ec2g4DXbw-TMgHnQh10VVmWFNAEnepbOtSGLNVhTNYA0wZxrtrFWK3DibuK_m-ihAvbfMh355BCqnkWzeZJmpaZbB6fvhTk9o8rn8TfIgVy6pus0t_-exetrNuEh1H6qs/s1600-h/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70002+copy.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5387315435167389858" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 277px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXbzf8Azp154Ec2g4DXbw-TMgHnQh10VVmWFNAEnepbOtSGLNVhTNYA0wZxrtrFWK3DibuK_m-ihAvbfMh355BCqnkWzeZJmpaZbB6fvhTk9o8rn8TfIgVy6pus0t_-exetrNuEh1H6qs/s400/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70002+copy.jpg" border="0" /></a><br /><br /></p><div align="left"><span style="color:#ff9900;">Βήματα μικρά στο πεζοδρόμιο<br />γύρω φώτα<br />το κεφάλι ψηλά, κοιτά τον ουρανό<br />μαύρος με λίγα λαμπερά αστέρια, τα πιο όμορφα του χρόνου<br />νεφελώματα ασημένια<br />τα χέρια λυτά, παγωμένα<br />το βλέμμα πέφτει σε αμάξια, κτίρια μεγάλα<br />χωρίς να το θέλει<br />και το σώμα χωρίς να το θέλει βρίσκεται εκεί<br />προσπαθεί να ταιριάξει με μια χλωμή πραγματικότητα<br />αντιστέκεται τιμωρώντας τον εαυτό του<br />χέρια έξω από τις τσέπες, μπουφάν ανοιχτό, καμία επαφή με τους γύρω του<br />αφού δεν νιώθω τη φύση, ας νιώσω την εποχή … </span></div><br /><div align="center"><br /></div><span style="color:#996633;">Καλό χειμώνα να έχουμε και να έρθει σύντομα!<br /><br />Mουσική υπόκρουση : Gnossienne No4 , του Erik Satie<br /></span><a href="http://rapidshare.com/files/286804524/04_Gnossienne_No.4.mp3.html">http://rapidshare.com/files/286804524/04_Gnossienne_No.4.mp3.html</a>Frostihttp://www.blogger.com/profile/09406418390857441971noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3796942309217130448.post-38454384247310052852009-09-26T03:14:00.003+03:002009-09-26T03:20:24.977+03:00Γυάλινες Φυάλες<span style="color:#ff9900;"></span><br /><span style="color:#ff9900;"></span><br /><span style="color:#ff9900;">Κάτω από το σκοτεινό κρεβάτι μου<br />είναι κρυμμένες τρεις φυάλες γυάλινες.<br />είναι πάντα εκεί και με περιμένουν να σπάσω..<br /><br />Η μία κόκκινη, η δεύτερη πορτοκαλί και η τρίτη πράσινη.<br />η κόκκινη έχει μέσα φωτιά<br />η πορτοκαλί καπνό και η πράσινη άνεμο.<br /><br />Σκύβω και πέφτω στο πάτωμα. τις κοιτάω<br />διαλέγω την κόκκινη και την ανοίγω<br />τα μάτια μου αντανακλούν το περιεχόμενο, γίναν σπινθυροβόλα..<br /><br />Την κλείνω και ανοίγω τη δεύτερη. </span><br /><span style="color:#ff9900;">κοιτάζω μέσα, τα μάτια μου δακρύζουν<br />έχει γεμίσει το δωμάτιο καπνό και δυσκολεύομαι να το κλείσω<br />ώρα πολλή περνά ώσπου να τα καταφέρω..<br /><br />Ανοίγω την τρίτη φυάλη<br />ο άνεμος μου στεγνώνει όλα τα δάκρυα, μαζί και τις σκέψεις..<br />στο μυαλό μου, δεν έμεινε τίποτε<br />το ξημέρωμα μόνο προσμένω..</span>Frostihttp://www.blogger.com/profile/09406418390857441971noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3796942309217130448.post-31603213065851791872009-09-20T17:47:00.009+03:002009-09-24T15:59:47.421+03:00ξημερώματα<p><object height="340" width="560"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/40lyZV9HaNQ&hl=en&fs=1&"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/40lyZV9HaNQ&hl=en&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="560" height="340"></embed></object></p><p></p><p><span style="font-family:georgia;color:#ff9900;">Πρωινό περπάτημα παρατηρώντας τα πουλιά λίγο πριν χαράξει..</span></p><p><span style="font-family:georgia;color:#ff9900;">Είναι μαύρα με λίγο γκρίζο και τους αρέσει το σκοτάδι και η δροσιά.. Γι αυτό τα παρατηρείς το ξημέρωμα ή το σούρουπο πολλά μαζί και μόλις αντιληφθούν την παρουσία σου πετούν μακριά..</span></p><p><span style="font-family:georgia;color:#ff9900;">Κάποτε υπάρχουμε σε μέρη που δε μας γεμίζουν, με ανθρώπους που δεν συμπορευόμαστε . Αυτό όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να εγκλωβίσει την ψυχή σε ανιαρές στιγμές ρουτίνας. Πάντα υπάρχει ο τόπος , έστω και ο πιο περιορισμένος, και η ώρα, έστω και η πιο παράλογη, της δημιουργίας, της γαλήνης, των συναισθημάτων.. Έστω λοιπόν η δημιουργία η πιο απεριόριστη, η πιο ανεξάρτητη, η πιο αυθόρμητη, η πιο προσωπική και η πιο συλλογική μαζί, η πιο αληθινή μας στιγμή..</span></p><p><span style="font-family:georgia;color:#ff9900;">Καλή αρχή να έχουμε!</span></p>Frostihttp://www.blogger.com/profile/09406418390857441971noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3796942309217130448.post-49666791901558661242009-09-18T00:48:00.002+03:002009-09-24T16:13:50.521+03:00Το πρωινό ξύπνημα...<div class="separator" style="CLEAR: both; TEXT-ALIGN: center"><a style="MARGIN-LEFT: 1em; MARGIN-RIGHT: 1em" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsp5PLME89G4LiyUtYLkRMWSUaJzgBgysUmv6PZ2zcRAOwt7PKjqsnJerU4_XwfmueEvysR0CKe5DOm9fN1vR14Xr4kh8H-_OjtSRRG1Ut1jXttYPK74vp_TQVQEVEYY7IlUDB0xib03qs/s1600-h/DSC00006.JPG" imageanchor="1"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsp5PLME89G4LiyUtYLkRMWSUaJzgBgysUmv6PZ2zcRAOwt7PKjqsnJerU4_XwfmueEvysR0CKe5DOm9fN1vR14Xr4kh8H-_OjtSRRG1Ut1jXttYPK74vp_TQVQEVEYY7IlUDB0xib03qs/s320/DSC00006.JPG" border="0" /></a></div><div class="MsoNormal"><span style="color:#ff9900;">Ώρα 7.00 πμ Μια δυνατή μελωδία εισβάλει ξαφνικά στον ονειρικό σου κόσμο. Προσπαθείς να καταλάβεις από που είναι.. Όλο και δυναμώνει. Σε ταράζει. Είναι εκείνα τα ελάχιστα δευτερόλεπτα μεταξύ ύπνου και ξύπνιου που σε οδηγούν στον καθιερωμένο αναστεναγμό. Πφφφ.. Τα μάτια προσπαθούν να ανοίξουν.. Δέκα λεπτά ακόμη.. Αφύπνιση; <span lang="EN-US">ok</span>.. Και ξανά αυτός ο απαίσιος ήχος. Πετάγεσαι! Όλα σου μοιάζουν συνηθισμένα. Δεύτερος αναστεναγμός και ξαπλώνεις ξανά. Άντε πάλι.. Μόνο που αυτή τη φορά το κάνεις με τα μάτια ανοιχτά. Ξέρεις πως αν κλείσουν μπορεί ν’ αργήσουν ξανά.. Δε σε παίρνει. Παλεύεις με τον ίδιο σου τον εαυτό. Σα να θες να τον πείσεις για κάτι.. Πόσο ανάγκη έχεις λίγο χρόνο ακόμα; Τι ανακούφιση.. Οι σκέψεις στιγμιαίες τρέχουν σε γρήγορους ρυθμούς. Πρωί, αφεντικό, φωνές, νυστάζεις, μαγαζί, δε θέλεις αλλά πρέπει, λίγο ακόμη, βλαστήμιες, σκατά.. Δε σ’ αφήνουν.. Σηκώνεσαι! Το μυαλό αν και θολωμένο, ξέρει.. δεν είναι Κυριακή, ξέρει.. δε ξυπνάς για κάτι άλλο, ξέρει τι πρέπει να κάνει.. Τα πάντα πλέον γίνονται ρομποτικά. Πάς στο μπάνιο, κατουράς, πλένεσαι, επιστρέφεις, ντύνεσαι.. Κουζίνα, καφές, τσιγάρο. Κοιτάς λίγο απ’ το παράθυρο. Αυτοκίνητα τσουλάνε, κόσμος περπατάει, ο βενζινάς έχει ήδη ανεβάσει τα ρολά, ο ήλιος δε λέει ακόμα να φανεί πίσω απ’ τις πολυκατοικίες Ίδια εικόνα κάθε πρωί. Δεν έχεις βαρεθεί; Κι όμως κοιτάς.. Σα να ψάχνεις μια διαφορετική στιγμή σ’ αυτό το γαμημένο πρωινό σου. Σα να θες να αφεθείς για λίγο.. Ρολόι, έχεις ήδη αργήσει. Λίγες τζούρες ακόμα και μαζεύεις τα πράγματά σου. Κινητό, τσιγάρα, πορτοφόλι. Βιάζεσαι.. Σκέφτεσαι αν έχεις ξεχάσει κάτι. Κλειδιά, πόρτα. Εφτά και εικοσικάτι λεπτά.. Ώρα για δουλειά!</span></div><div class="MsoNormal"></div></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 9" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 9" name="Originator"></meta>
<br /><div style="TEXT-ALIGN: right"><link href="file:///C:/DOCUME%7E1/faidra/LOCALS%7E1/Temp/msoclip1/01/clip_filelist.xml" rel="File-List"></link><style>
<br /><!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} -->
<br /></style><b><span style="font-family:'Times New Roman';font-size:12;color:#ff9900;">...με εξαγριώνει!</span></b></div>
<br />alfakiklasterishttp://www.blogger.com/profile/02591158044707611019noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3796942309217130448.post-26645079355734052362009-09-15T19:27:00.006+03:002009-09-24T16:13:08.180+03:00Σ’ ένα φίλο…<div class="MsoNormal"><span style="color:#ff9900;">ενέργεια - όρεξη - θέληση - λαχτάρα - δημιουργικότητα</span></div><div class="MsoNormal"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div class="MsoNormal"><br /><span style="color:#ff9900;">ανταλλαγή - συνδιαμόρφοση - πρωτοβουλία - επικοινωνία<br /><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="color:#ff9900;">σκέψη - φαντασία - όνειρο - επιθυμία - συναίσθημα - αναζήτηση – ανησυχία – αμφισβήτηση – αγωνία</span></div><div class="MsoNormal"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div class="MsoNormal"><br /><span style="color:#ff9900;">αντίληψη - ερέθισμα - συνείδηση - αξιοπρέπεια - λόγος - πράξη</span></div><div class="MsoNormal"><br /><span style="color:#ff9900;">...</span></div><div class="MsoNormal"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div class="MsoNormal"><br /><span style="color:#ff9900;">Λέξεις που κατά κάποιο τρόπο γεννούν, εκκινούν, λειτουργούν, συνθέτουν, συνεχίζουν, βελτιώνουν, ποικίλουν τα εγχειρήματα.. Δίνοντας μια ξεχωριστή αισθητική απ' τα συνηθισμένα, τα οριοθετημένα. Σπάζοντας τα καλούπια, γίνονται θραύσματα και χάνονται μέσα στην απέραντη μαγεία της διαφορετικότητας, της ατομικότητας, της προσωπικότητας, της ελεύθερης έκφρασης. Είναι αυτές που υπάγονται μέσα στον ευρύτερό του τρόπο σκέψης και ζωής.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div class="MsoNormal"><br /><span style="color:#ff9900;">Τι περιμένει; Tι περίμενε πάντα;</span></div><div class="MsoNormal"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div class="MsoNormal"><br /><span style="color:#ff9900;">Κάθε φορά που μοιραζόταν.. Κάθε φορά που έδινε τις σκέψεις του μέσα οπό δημιουργίες, τη ψυχή του μέσα από νότες, τα συναισθήματα του μέσα από γραπτά, τις επιθυμίες του μέσα από τα εγχειρήματά του.. τα όνειρά του.. τις ιδέες του, τις προτάσεις του, τα ερωτηματικά του, τις αναμνήσεις του, τις θλίψεις του, τις αγωνίες του, τις στιγμές του, την οργή του.. Μέσα από τις ασχολίες του, τις κουβέντες και τις δραστηριότητες του..</span></div><div class="MsoNormal"><br /><span style="color:#ff9900;">Ψάχνοντας αντίκρισμα, κατανόηση, συνοδοιπόρους στο ζόρικο ταξίδι της ζωής. Προσπαθώντας να επικοινωνήσει, να νιώσει, να φτάσει να γευτεί τη γλυκιά μυρωδιά που φέρουν οι καθαρές ανάσες διαφυγής από τη δυσοσμία της κανονικότητας. Αυτές οι μέρες που τόσο λαχταρεί..</span></div><div class="MsoNormal"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div class="MsoNormal"><br /><span style="color:#ff9900;">Ήρθαν;</span></div><div class="MsoNormal"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div class="MsoNormal"><br /><span style="color:#ff9900;">Ποτέ δε θάρθουν όλες οι μέρες και οι στιγμές που περιμένουμε γιατί πολύ απλά δε θα σταματήσουμε ποτέ να αναζητούμε και να ανακαλύπτουμε νέες. Και αν έρχονται θα θέλουμε κι άλλες, καινούριες συνεχώς. Γιατί δεν αρκούμαστε.. Πάντα θα γράφουμε για αυτά και μετά για τα επόμενα.. Είμαστε πλούσιοι σε αποθέματα αγάπης, χαράς, δημιουργίας, ελευθερίας, αξιοπρέπειας.. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div class="MsoNormal"><br /><span style="color:#ff9900;">Και άμα φανούν κάποιες από αυτές και δεν τις ανταμώσουμε, από ανημποριά η ασυμφωνία, ανασυντασσόμαστε και συνεχίζουμε.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div class="MsoNormal"><br /><span style="color:#ff9900;">Δεν υπάρχει προδοσία στις επιθυμίες μας αρκεί να τις οπλίζουμε κάθε στιγμή. Διατηρώντας τις προθέσεις μας επιφυλασσόμενοι για τις επόμενες. Πράττοντας στο τώρα. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="color:#ff9900;"></span></div><div class="MsoNormal"><br /><i><span style="color:#ff9900;">«…δεν είναι υποσχέσεις άλλωστε<?xml:namespace prefix = o /><o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><i><span style="color:#ff9900;">είναι τρέλα<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal"><span style="color:#ff9900;"><i>δεν δεσμεύεσαι – απελευθερώνεσαι…»</i> </span></div><div class="MsoNormal"><br /><span style="color:#ff9900;">Όχι μόνο δεν αξίζει η προδοσία αλλά ούτε καν να τη σκέφτεσαι φίλε μου! Κι αν κάθε φορά περίμενες το κάτι παραπάνω, μπορεί και να’ χεις δίκιο. Είτε αυτό έχει να κάνει με σένα για κάτι που δεν το πέτυχες ακριβώς είτε με άλλους για κάτι που σου άφησαν ελάχιστο ή κενό. Πάντως εσύ ξέρεις καλύτερα πως η ζωή σου είσαι σε συνάφεια με τον ίδια σου τη ψυχή.. Πάμε σου λέω!</span></div>alfakiklasterishttp://www.blogger.com/profile/02591158044707611019noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3796942309217130448.post-55205200726286871022009-09-12T19:16:00.006+03:002009-09-24T16:14:19.937+03:00<div class="separator" style="CLEAR: both; TEXT-ALIGN: center"><a style="MARGIN-LEFT: 1em; MARGIN-RIGHT: 1em" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzjs2HyCpzGN30wKGwoeausNxPPoDa118wmpxLwqs5mv-F9Yd-UvoVuf-pXRD8SVVevBC6Nv7JnJgMv_rEK-cRW1h6itwEgawQwHzAABdJk1eeSbhSto9eI_GmHkVI2gqrcUufT_8nhu2j/s1600-h/SANY1575.JPG" imageanchor="1"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzjs2HyCpzGN30wKGwoeausNxPPoDa118wmpxLwqs5mv-F9Yd-UvoVuf-pXRD8SVVevBC6Nv7JnJgMv_rEK-cRW1h6itwEgawQwHzAABdJk1eeSbhSto9eI_GmHkVI2gqrcUufT_8nhu2j/s320/SANY1575.JPG" border="0" /></a></div><span style="color:#ff9900;">Να αναζητούμε όμορφα και μαγικά περάσματα. Μη σταματώντας στιγμή να ανακαλύπτουμε καινούρια. Ξανά και ξανά. Για πάντα..</span>alfakiklasterishttp://www.blogger.com/profile/02591158044707611019noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3796942309217130448.post-9018575774652645062009-09-11T04:12:00.002+03:002009-09-24T16:15:08.888+03:0011/9/09<span style="color:#ff9900;">Το μυαλό βασανίζεται.. Δεν είναι τυχαίο. Υπάρχουν πράγματα που το ταλαιπωρούν. Μα πως να ξεφύγει; Πως να δώσει μια και να τα διώξει; Μπορεί; Γίνεται οι θελήσεις να βρίσκουν πάντα απροσπέραστα εμπόδια; Η μήπως δεν είναι τόσο δυνατές για να πραγματοποιηθούν; Εξαρτώνται από κάτι; Κι αν ναι τι είναι αυτό που τις καθορίζει; Τι δέχεται και πως επηρεάζεται; Τι είναι διατεθειμένο να κάνει αναζητώντας όμορφες στιγμές και τι να υπομένει επαναλαμβάνοντας τη μίζερη πραγματικότητα; Όλα παίζουν το ρόλο τους.. Αυτά που δέχεται. Από τα πιο απλά μέχρι τα πιο ζόρικα.<br /><br />Είναι πολύ εύκολο να λες σε κάποιον: «δεν υπάρχει δε μπορώ, αλλά δε θέλω». Ε ναι λοιπόν δε μπορώ! Όπως το εννοείς.. Γιατί το «μπορώ» το δικό μου από το «μπορώ» το δικό σου διαφέρουν. Απέχουν.. Και είναι λογικό. Δε μπορείς να σκέφτεσαι σαν «εσύ» όταν το λες αυτό. Δε γίνεται.. Διαφορετικά όρια, εμμονές, αντιλήψεις, βιώματα, ερεθίσματα..<br /><br />Τα «θέλω» μας εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, μα το πιο σημαντικό είναι το κατά πόσο είμαστε διατεθειμένοι να τα αποκτήσουμε, προσγειωμένοι πάντα στη δικιά μας πραγματικότητα. Και δεν αρκεί απλά να προσπαθείς σιγά σιγά κουβαλώντας απ’ τ’ άσχημα, αλλά σε μια στιγμή να τους δώσεις μια και να τους πεις στο διάολο! Θα κάνω τη ζωή δική μου!<br /><br />Ένας ελιγμός και τα όμορφα στρέφονται μπροστά μας<br /><br />ΝΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ! Μας αξίζει..<br /><br />Καλή αρχή και καλή τύχη!</span>alfakiklasterishttp://www.blogger.com/profile/02591158044707611019noreply@blogger.com2