Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009


Η θάλασσα, το κρύο, ο χειμώνας
αυτά σε φέρνουν και τα αγαπώ
έρχεσαι, φεύγεις, έρχομαι, φεύγω
σε κενό χρόνο, δε μετράω πια..

Φτιάχνω διαλόγους
ή θυμάμαι τους παλιούς
τους δίνω άλλα νοήματα, αυτά που θέλω
προσπαθώ να καταλάβω τι σκέφτεσαι τόσα χρόνια
γιατί δεν το λες ποτέ;
συνέχεια σκέφτεσαι, λίγο μιλάς και ξανά..
σε ‘διακόπτω’, για να μάθω
τόσα ταξίδια μας θυμάμαι, ελάχιστες φράσεις..

Μου λείπεις πιο πολύ όσο περνούν τα χρόνια
μα δεν το δείχνω
εσύ το βλέπεις όταν με απασχολεί κάτι,
αλλά ξαφνιάζεσαι
« τι σε προβληματίζει παιδί μου; »
δεν μπορείς να το χωνέψεις
δε με ξέρεις καλά
κι αν δε σου πω τι σκέφτομαι δεν μπορείς να ξέρεις
σαν εσένα έγινα και τώρα απορείς.

Μικρό αστέρι θα γεννηθεί
σαν δυο ανέμοι σιωπηλοί
ανταλλάξουν τις φωνές τους.

Την περιμένω αυτήν την στιγμή..

5 σχόλια:

indea είπε...

Ο Εγγονόπουλος κάπου γράφει :

«ο
δρόμος προς την
αγάπη
είναι σπαρμένος
μάτια γατιών
μεσ' στο σκοτάδι
και τη σιωπή
π' απλώνεται γύρω
σα δίχτυ χαράς»


Όταν πρέπει να μιλήσω για τον έρωτα, σωπαίνω...

Frosti είπε...

Πολύ όμορφο αυτό του Εγγονόπουλου, δίνει ωραία εικόνα..
Αν και το ποστ δεν έχει να κάνει με τον έρωτα, έιναι συναίσθημα το οποίο περιλαμβάνει τη σιωπή, αλλιώς χάνεται και η μαγεία..

indea είπε...

...polla mporei na einai auto pou egrapses.

Mou arese polu*

Διαπορος είπε...

Πολύ πολύ πολύ όμορφο... με συγκίνησε πολύ...Περιμένω κι εγώ αυτή τη στιγμή να γεννηθεί το μικρό αστέρι...και να έρθεις να μου το πείς,να νιώσω κι εγω λίγη απο τη χαρά σου.
Φ

Frosti είπε...

Χαίρομαι πολύ για τα καλά σας λόγια! Όταν γεννηθεί όλο και κάποιο ποστ θα ανέβει οπότε θα είστε οι πρώτοι που θα το μάθετε! χουχου!