Βήματα μικρά στο πεζοδρόμιο
γύρω φώτα
το κεφάλι ψηλά, κοιτά τον ουρανό
μαύρος με λίγα λαμπερά αστέρια, τα πιο όμορφα του χρόνου
νεφελώματα ασημένια
τα χέρια λυτά, παγωμένα
το βλέμμα πέφτει σε αμάξια, κτίρια μεγάλα
χωρίς να το θέλει
και το σώμα χωρίς να το θέλει βρίσκεται εκεί
προσπαθεί να ταιριάξει με μια χλωμή πραγματικότητα
αντιστέκεται τιμωρώντας τον εαυτό του
χέρια έξω από τις τσέπες, μπουφάν ανοιχτό, καμία επαφή με τους γύρω του
αφού δεν νιώθω τη φύση, ας νιώσω την εποχή …
γύρω φώτα
το κεφάλι ψηλά, κοιτά τον ουρανό
μαύρος με λίγα λαμπερά αστέρια, τα πιο όμορφα του χρόνου
νεφελώματα ασημένια
τα χέρια λυτά, παγωμένα
το βλέμμα πέφτει σε αμάξια, κτίρια μεγάλα
χωρίς να το θέλει
και το σώμα χωρίς να το θέλει βρίσκεται εκεί
προσπαθεί να ταιριάξει με μια χλωμή πραγματικότητα
αντιστέκεται τιμωρώντας τον εαυτό του
χέρια έξω από τις τσέπες, μπουφάν ανοιχτό, καμία επαφή με τους γύρω του
αφού δεν νιώθω τη φύση, ας νιώσω την εποχή …
Mουσική υπόκρουση : Gnossienne No4 , του Erik Satie
http://rapidshare.com/files/286804524/04_Gnossienne_No.4.mp3.html
1 σχόλιο:
Καλησπέρα Frosti και καλωσήρθες στο bloggoκοσμο. Άντε να έρθει ο χειμώνας.Στους περισσότερους ο χειμώνας φέρνει συναισθήματα μελαγχολίας. Εμένα πάλι όχι. Ίσως επειδή το καλοκαίρι μου φαίνεται σαν μια περίοδο απραξίας. Σίγουρα πάντως υπάρχουν ωραιότερα μέρη από την πόλη αυτή για να περάσουμε τον χειμώνα.
Πολλά γουφ γουφ
Δημοσίευση σχολίου