Πρωινό περπάτημα παρατηρώντας τα πουλιά λίγο πριν χαράξει..
Είναι μαύρα με λίγο γκρίζο και τους αρέσει το σκοτάδι και η δροσιά.. Γι αυτό τα παρατηρείς το ξημέρωμα ή το σούρουπο πολλά μαζί και μόλις αντιληφθούν την παρουσία σου πετούν μακριά..
Κάποτε υπάρχουμε σε μέρη που δε μας γεμίζουν, με ανθρώπους που δεν συμπορευόμαστε . Αυτό όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να εγκλωβίσει την ψυχή σε ανιαρές στιγμές ρουτίνας. Πάντα υπάρχει ο τόπος , έστω και ο πιο περιορισμένος, και η ώρα, έστω και η πιο παράλογη, της δημιουργίας, της γαλήνης, των συναισθημάτων.. Έστω λοιπόν η δημιουργία η πιο απεριόριστη, η πιο ανεξάρτητη, η πιο αυθόρμητη, η πιο προσωπική και η πιο συλλογική μαζί, η πιο αληθινή μας στιγμή..
Καλή αρχή να έχουμε!
3 σχόλια:
Γεια σου Frosti,
Καταρχήν ένα μεγάλο συγνώμη που άργησα τόσο πολύ να δω τις αλλαγές στο blog και να κάνω ένα χαιρετισμό... Αυτήν την βδομάδα έχασα κάθε επαφή με το νετ...
Εύχομαι να έχεις εσύ και ο φίλος συνοδοιπόρος σου
Καλά ταξίδια, όμορφα και δημιουργικά...
Αναμένουμε λοιπόν...
Υ.Γ Φίλε μου alfakiklasteri την καλησπέρα μου!!!
Ευχαριστούμε Χάρη για το καλωσόρισμα και τις ευχές! Θετικό το ότι αναμένετε, ελπίζω όχι και πολύ για το επόμενο post!
Γειά σου Frosti, εύχομαι καλή αρχή και περιμένουμε και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα κείμενα (λίγες αναρτήσεις πιο κάτω, αναφέρω το πόσο πολύ συναίσθημα έχουν τα κείμενά σας και οτι χαίρομαι που μου δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψω κάποιες απο τισ σκέψεις σας...)
Πολύ ενδιαφέρουσα μου φαίνεται η άποψή σου σε αυτό το θέμα...Μακάρι να βρίσκουμε πάντα τον τρόπο να επικοινωνούμε καταρχήν,με τους γύρω μας... Ακόμα και αν αυτό μοιάζει δύσκολο...
Φ
Δημοσίευση σχολίου